23 september 2021: daar stond ik weer. In de wc, met een zwangerschapstest in mijn handen. Het bewijs was overduidelijk: weer een dikke, vette, blauwe plus op het schermpje! Het vermoeden was er al, maar nu dan ook echt bevestigd: Jordan wordt grote broer! En dan komen al die vragen natuurlijk weer boven: is alles goed op de eerste echo? Hoelang wachten we met het nieuws naar buiten brengen? Hoe gaan we het nieuws vertellen aan de familie?
Deze keer vond ik de eerste paar weken heftiger dan bij Jordan. Dat komt vooral doordat de cyclus ervoor resulteerde in een vroege miskraam (vijf weken). Dit zorgde ervoor dat ik me heel onzeker voelde en veel spanning in mijn lijf had. Ik voelde me mega zwanger, maar wat als het straks toch weer fout ging? Het wachten tot de vroege echo met zeven weken duurde zo nog wel heel lang. In tranen belde ik de verloskundige op. Gelukkig begreep zij mijn zorgen en onzekerheid en mochten we langskomen om te kijken of er in ieder geval een vruchtje te zien was. Het kostte wat moeite, maar uiteindelijk vond de verloskundige waar we op hoopten: een heel klein vruchtje, net vijf weken en een paar dagen! Op het scherm was een klein rondje te zien (het vruchtzakje) met in het randje een klein oplichtend dikker stukje, wat het vruchtje moest voorstellen. Dat ieniemienie vruchtje had zelfs al een kloppend hartje! Volgens de verloskundige was het net begonnen met kloppen, waarschijnlijk de dag ervoor. Wat een opluchting! Zo konden we het weer volhouden tot de vroege echo.
Op dit moment ben ik 24 weken en een paar dagen zwanger. De komende blogs zullen natuurlijk gaan over deze zwangerschap, maar ik zal ook blogs schrijven waarin ik de twee zwangerschappen vergelijk of combineer. Daarnaast ontwikkelt Jordan, die al bijna 1,5 is, zich natuurlijk ook in een rap tempo door, waar ook veel over te vertellen valt natuurlijk. Hopelijk kan ik het dit keer wat beter bijhouden, want ook voor mezelf is het mega leuk om de ontwikkelingen nog eens terug te lezen!
Reactie plaatsen
Reacties