En dan staat er ineens een dikke, vette, blauwe plus in het schermpje van de test die zegt: "HOERA, JE BENT ZWANGER!" Of in mijn geval waren het twee dikke, vette, blauwe plusjes, want blijkbaar was één test niet genoeg om het te geloven. Opeens staat je leven op zijn kop en draait alles om dat hele iniminie kleine wezentje in je buik. Maar... zodra de adrenalinekick een beetje is uitgewerkt, besef je je ook dat dit nieuws niet alleen jouw leven op z'n kop zet. Dit kindje heeft straks niet alleen een mama, maar ook een papa, opa's, oma's, ooms en tantes. En wat is er nou leuker dan de mensen van wie je houdt blij maken met dit mooie nieuws?
Eerlijk gezegd was deze gebeurtenis er eentje waar ik al jaren over droomde: als ik ooit een kindje krijg, hoe zou ik het dan vertellen?! Mijn Pinterest stond al vol met creatieve ideeën, nu moest ik alleen nog kiezen..
Eerst was natuurlijk de papa aan de beurt. De ochtend dat ik de test deed, lag hij nog lekker te slapen en ging ik met een smoesje even de stad in. Daar haalde ik een cadeautasje en een heel schattig blauw rompertje met een olifantje en de tekst "daddy's favorite" erop. Thuis deed ik eerst de twee zwangerschapstesten (in een afsluitbaar plastic zakje) in het tasje, met daar bovenop het rompertje. Toen hij het uitpakte, snapte hij er helemaal niks van. Ik had de dagen ervoor best wel wat krampen gehad, dus hij ging er eigenlijk vanuit dat ik allang ongesteld was. De schok was dus groot. Nadat de schrik een beetje was weggeëbd, was hij gelukkig ook heel blij met het nieuws.
Veel mensen wachten met vertellen, totdat de twaalf weken grens is bereikt, omdat de kans op een miskraam dan veel kleiner wordt. Wij hebben om twee redenen dit juist niet gedaan.
1. Stel dat het mis zou gaan, dan zouden we ons verdriet met onze dierbaren willen delen.
2. Zoiets groots geheim houden voor mijn familie? Dat zit er bij mij dus echt niet in. Ik ben echt een open boek, alles is van mijn gezicht af te lezen. Daarbij komt dat mijn moeder een of andere freaky sixth sense heeft, waardoor ze aan de manier waarop ik "hoi" zeg, kan merken dat er iets aan de hand is.
En zo kwam het dat we de volgende dag al 's avonds in de auto stapten naar Joey's mama en bonuspapa om het babynieuws daar te verkondigen. Met een doos met heeele lekkere gebakjes in de aanslag gingen we op pad. Aan de binnenkant van de doos had ik een papier gemaakt, waarop stond "EET OP! Mijn mama wil niet de enige met een dikke buik zijn! Groetjes baby Mulder". We gaven de doos, maar moesten ze eerst nog overtuigen hem open te maken, want ze hadden net het eten op en nog niet echt honger.. Na enig aandringen ging de doos toch open. Ik dacht dat het echt mega duidelijk was, dat papier, maar niets bleek minder waar. Mijn hart ging tekeer en ik dreef zowat weg in mijn eigen zweet, maar toen ze de tekst uiteindelijk zagen, waren ze super enthousiast en kon ik de spanning weer een beetje uit mijn lijf laten wegebben.
Aangezien alles op één avond een beetje te veel van het goede werd, zijn we de volgende dag weer op pad gegaan om de rest van de ouders te verrassen. Eerst waren mijn ouders aan de beurt. Het had nogal wat voeten in de aarde, want we moesten ze met een smoes naar opa's huis lokken, omdat er bij hen thuis vergaderd werd door mijn broertje. Gelukkig hadden we een goede smoes, want sinds de kerstvakantie waren we verloofd en we moesten iets regelen voor de bruiloft "wat echt niet kon wachten". Mama was er al, maar het wachten was op papa, die net die avond perse iets af moest maken voor z'n werk. Ook voor hen hadden we een cadeautje meegenomen: twee kleine doosjes, voor ieder één. In die van mama zat een armband waarop stond "Grandma is a title just above queen" met aan de binnenkant onze namen + baby. (Wel handig om te weten dat ze al een keer met kerst van mij een armband had gekregen, waarop stond "Mom is a title just above queen", waar dit dus een soort van uitbreiding van was.) In het doosje voor papa zaten babysokjes, met daarbovenop een kaartje waarop stond "Lieve opa, wil je deze voor me bewaren? Ik heb ze in september nodig!" Mijn moeders reactie was natuurlijk "ik wist het! ik had al zo'n gevoel" met daarbij een hele hoop tranen, wat natuurlijk super lief was. Maar (sorry mam) papa's reactie was toch echt wel goud waard. Het enige wat hij zei, was "VUILE TRUT!" Gevolgd door een enorme big smile die niet meer van z'n gezicht te poetsen was. Ik schiet nog in de lach als ik aan dat moment terug denk, haha!
Vervolgens reden we door naar Joey's papa en bonusmoeder. Voor hen hadden we een fles wijn meegenomen. Op de fles wijn had ik een nieuw etiket gemaakt. Gelukkig had ik, ergens tussen alle knutselzooi, nog stickerpapier liggen, dat ik daarvoor kon gebruiken. Op het etiket had ik de volgende tekst geschreven: "Only the beste parents get promoted to grandparents. Baby Mulder is due to arrive september 2020". Ook hier moest het nieuws even landen, maar zodra de boodschap binnenkwam, werd er weer erg ontroerd gereageerd.
En zo gebeurde het dat in een paar dagen tijd niet alleen ikzelf en Joey, maar ook de mensen die het dichtst bij ons stonden, wisten dat er een kindje op komst was. Achteraf ben ik echt heel blij dat we het al zo vroeg met onze ouders (en broers en zussen) hebben gedeeld, want op deze manier konden ze meteen vanaf het begin meegenieten van alles wat er gebeurde en wat ons te wachten stond. Behalve van de misselijkheid en vermoeidheid, want daar mocht de mama to be natuurlijk lekker in d'r eentje van GENIETEN.
Reactie plaatsen
Reacties
Dat je híer allemaal tijd voor hebt.Ongelooflijk.Het is al 12 uur maar dit moest ik eerst lezen.